Home

zaterdag 21 november 2009

Wat lijkt, dat is?

Op een dag, liepen Chuang Tzu en een vriend langs een rivier. "Kijk die vissen eens rondzwemmen", zei Chuang Tzu, "Ze hebben het echt naar hun zin."



"Jij bent geen vis, zei de vriend. "Dus kun je ook niet weten of ze het naar hun zin hebben."

"Maar jij bent mij niet", zei Chuang Tzu. "Dus hoe weet jij dat ik niet weet dat de vissen het naar hun zin hebben...?"

dinsdag 1 september 2009

Zenzo vertelt - Geen werk, geen eten.

Hyakujo, de Chinese Zen-meester, deed altijd de gebruikelijke werkzaamheden tezamen zijn leerlingen, zelfs tot op de leeftijd van tachtig. Het trimmen van de tuinen, het reinigen van de gronden en snoeien van de bomen.

De leerlingen hadden er medelijden mee, de oude leraar zo hard te moeten zien werken, maar ze wisten dat hij niet zou luisteren naar hun advies om te stoppen en dus vertopten ze zijn gereedschap.

Die dag at de meester niet. De volgende dag liet hij ook zijn maaltjd staan en ook de dag daarop at de zen meester niet."Hij zal wel boos zijn, omdat we zijn gereedschap hebben verstopt," veronderstelden de leerlingen. "We kunnen ze beter weer terug leggen."

Nadat de leerlingen het gereedschap weer hadden terug gelegd, is de zen meester weer gaan werken en ook at hij zoals voorheen. In de avond onderwees hij hen: "Geen werk, geen eten."

zondag 16 augustus 2009

Zenzo vertelt - De verdrijving van een Geest

De vrouw van een man wordt erg ziek. Op haar sterfbed, zegt ze tegen hem: "Ik hou zo veel van je! Ik wil je niet verlaten en ik wil niet dat je vreemdgaat. Beloof me dat je nooit met een andere vrouw zal zijn na mijn dood, of ik zal terug komen en je het leven zuur maken."

Een paar maanden lang weet de man andere vrouwen te ontlopen, maar dan ontmoet hij iemand en wordt verliefd. Tijdens de voornacht vooraleer zij in het huwelijk zouden treden, verschijnt zijn eerdere vrouw voor hem. Ze is boos op hem omdat hij zijn belofte niet heeft gehouden en elke nacht daaropvolgend verschijnt ze voor hem, om hem hieraan te herinneren en aan alles wat er tussen hem en zijn verloofde is gebeurd die dag, zo erg, dat de geest zelfd hun conversaties woord voor woord weet te herhalen en de man slaapt hierdoor erg slecht.


Wanhopig als hij is vraagt hij advies van een Zen-meester, die in de buurt van het dorp leefde. "Dit is een zeer slimme geest," zei de meester bij het horen van het verhaal van de man. "Dat klopt!" antwoordde de man. "Ze herinnert zich elk detail van wat ik zeg en doe. Zij weet alles!" De meester glimlachte: "Zo een geest moet je bewonderen, maar ik zal u vertellen wat te doen de volgende keer wanneer u haar ziet."

Die avond keerde het spook terug. De man reageerde precies zoals de zen meester hem had geadviseerd. "Je bent een slimme geest," zei de man: "Je weet dat ik niet voor je kan vernergen. Als je mij een antwoord geeft op mijn vraag, zal ik mijn verloving verbreken en alleen blijven voor de rest van mijn leven." "Stel je vraag," antwoordde de geest. De man schepte een handvol bonen uit een grote zak die op de vloer stond, "Zeg me precies hoeveel bonen ik in mijn hand heb."

Op dat moment verdween het spook en is nooit meer teruggekeerd.

dinsdag 11 augustus 2009

Loslaten...

Twee boeddhistische monniken waren op weg naar hun klooster toen ze bij een rivier kwamen die ze over moesten steken. Bij de oversteekplaats troffen ze een jonge vrouw aan die ook naar de overkant wilde, maar niet door het water durfde omdat ze niet kon zwemmen.

Resoluut nam de jongste van de monniken de vrouw op zijn schouders en bracht haar zo naar de overkant. De andere monnik was furieus. Hij zei niks, maar hij kookte van binnen, want wat er gebeurd was, was absoluut verboden. Een monnik mag geen vrouw aanraken en zeker niet op zijn schouders nemen.

Nadat de vrouw op de andere oever was afgezet, liepen de monniken urenlang zwijgend naast elkaar voort. Toen de kloosterpoort in zicht kwam wendde de boze monnik zich tot zijn medebroeder en zei: 'Luister, ik zal het tegen de overste moeten vertellen, want wat je deed was absoluut verkeerd!'.

'Hoe bedoel je', vroeg de ander, 'Wat was er verkeerd?'. 'Ben je dat dan vergeten?', zei de eerste, 'Je hebt een vrouw op je schouders genomen.'

Zijn metgezel begon te lachen en zei: 'Ja, dat is waar, ik heb haar gedragen. Maar ik heb haar al uren geleden bij de rivier achtergelaten en losgelaten... terwijl jij haar nog immer met je draagt...

zondag 9 augustus 2009

Nou Moe...

Soms heb je van die momenten dat voor heel eventjes alles heel helder lijkt. Een openbaring, kijken wordt zien, horen wordt luisteren, je bent. Zo ook ik, afgelopen week overkwam het me:

Onze gedachten zijn altijd vervuld met gedachten, gedachten aangaande behoeften, wensen, dromen, geliefden en naasten, problemen of over de dingen die je nog te doen staan. Mindfullness is van alledag. Het belet onze vrijheid open te staan voor al het nieuwe, het andere en het overige... Toch zijn er momenten dat je haast in verlichting lijkt te geraken. Je bent eindelijk eens goed uitgerust, hebt een financiële meevaller, je hele gezin is gezond, zelfs de spiegel was bijzonder aardig voor je vanmorgen en de kat haart eens niet uit. Het is vandaag eens niet te warm en niet te koud, een lach van je spelende kinderen overwelmt je tot je blik wordt afgeleid door de streling van je liefhebbende wederhelft die je van achteren passeert met een ijskoude alcoholische versnapering. Dat mag, want je bent vrij... en morgen ook. Ja, eventjes lijkt het ideaal en je laat die onophoudelijke gedachtenstroom onbewust los. Dit zijn de momenten die je koestert, die er voor zorgen dat je jezelf toe staat te lijden dit leven in aardse bestaan en waarin je voelt dat het goed is, dat je begrijpt.. gewoon begrijpt. Je gaat op in het moment en begrijpt waarom... waarom doet er namelijk niet toe... er is alleen nu... bewust... besef... beleving... zijn

In deze volledige vervoering, in een momentopname van 'zijn', is het waar ik 'wordt'. Timemanagement maak ik mij eigen en de volgende dag besluit ik in al mijn liefde, dat gebaar timide tentoon te spreiden aan mijn wederhelft. Ik haal bij de supermarkt wat barbequevlees, voornamelijk spiesjes per twee verpakt. Alles zet ik klaar, het is 30 graden, hartje zomer en de rosé staat koud in de ijs. Voor de kleine een hapje en het campingbedje klaar. Een voetenbad is de kers op het slagroom en ja, dit is het waard, het voelt goed, fijn, benieuwd hoe het wordt ontvangen...
Bij thuiskomst verschijnt een glimlach, blijdschap, ik voel de liefde en waardering zal mijn hart doen overstromen. Ik groei en lach terug...

"en?", vraag ik haar zacht, terwijl ik haar teder kus op haar rechterwang.

"Ben je vreemdgegaan?"

Deze vraag heb ik, zonder leugen, zeker vijftien keer moeten aanhoren in de daaropvolgende anderhalve week...

Nou Moe... mijn gedachten stromen vol...waarom?

zaterdag 8 augustus 2009

Socrates VS Boeddha

In ons relatief korte 'zijn' hebben we toch relatief veel tijd om te 'worden', maar door een verwacht levenspatroon gebruiken we van deze mogelijkheden slechts een fractie. Het leven dat je momenteel ervaart is nu eenmaal ontegenzeggenlijk ingericht op de maatschappij waarvan wij onderdeel zijn. En alhoewel je in een mum van tijd buiten proportie kunt stijgen en dalen, deze maatschappij is een log apparaat, waarbinnen verandering jaren van beweging kost, goed tegen de werkloosheid en het tijdsbestek waarbinnen we onszelf als mensheid wegconcurreren, maar ook vooral gedwee lijden voor het relatieve korte leven van de mens.

Eenmaal ons pad uitgestippeld, wijken we slechts zelden hiervan af. Pas als we van deze weg af worden gereden door iets of iemand anders, gunnen we onszelf een blik naar de overige routes die te nemen zijn, kortere routes, of minder hobbelig. Terwijl we immer gerade aus rijden laten we onszelf niet beletten in een ontplooiing, het worden, vervoeren tot ons lot, hetgeen frictie geeft met al wat is en al wat niet is. 'Ken u zelf', zo stelt de inscriptie boven de tempel van Delphi, waar het beroemde orakel destijds sprak. Deze spreuk is Socrates' lijfspreuk geworden. Socrates wordt hier afgebeeld in een werk van de hand van Jacques-Lous David en weerspiegelt de voorstelling van de dood van Socrates, drinkend uit de gifbeker en weigerend zijn geloof in de mens te weerleggen. Om deze eeuwenoude oneliner op de juiste wijze te kunnen interpreteren en voor ons te kunnen laten werken als zijnde tomtom gedurende onze route, zal ons eerst duidelijk moeten worden wat het is dat aangeduid wordt met 'zelf'.

het Zelf komt overeen met het eigenste zijnde. Het wordt soms gedefinieerd als de essentiële kern van subjecten en objecten, (ook wel eens nominaal de ziel genoemd), die hun individualiteit bepaalt, waarmee ze zich van elkaar weten te onderscheiden als continue uniciteit. Het zelf bestaat dan ook nooit zonder de relatie tot ‘de ander’ of ‘het andere’. Volgens de Boeddha is er geen werkelijk zelf, daar alle dingen veranderlijk en uiteindelijk onbevredigend zijn. De perceptie van 'zelf' is volgens hem een illusie.

Helaas is het onmogelijk orakelen uit de geschiedschrijving bij elkaar aan één tafel te zetten, zodat zij het eerst eens kunnen worden om het daarna aan ons te vertellen. Nee, deze weg moeten wij zelf bewandelen. Ontdekken wie wij zelf zijn, misschien beseffen hoe relatief deze precies is zoals Boeddha het ooit heeft bedoeld, alvorens wij onszelf kunnen leren kennen zoals Socrates het wellicht bedoelde. Deze wegen zijn misschien wel niet zo recht als wij denken en zijn er geen afslagen die je voorbij kunt rijden. Misschien is het apparaat van de maatschappij wel zo log als dat wij deze zelf inrichten en soms heb je de maatschappij niet nodig om te 'worden', slechts een naaste, die andere, die je in staat van lijden stelt en je gelegenheid geeft een rotonde te bereiken.

Kent u uzelf?

vrijdag 7 augustus 2009

Itch is such a bitch

Ik kan er net niet bij. Hmmm... pfff... nee hè, net tussen mijn schouderbladen, dan maar even tegen de deurpost. hmmppff.. ahhh, iets beter. Maar wacht, nu jeukt het daar, verdorie, irritant zeg... jeuk!

Jeuk is er in veel verschillende vormen. We onderscheiden een kriebel van bijvoorbeeld die wollen trui, die je alleen draagt als je op bezoek gaat bij de tante die hem voor je gebreid heeft; een rillinkje omdat je iets engs of afschuwelijks gade slaat zoals het hijssen van je bejaarde schoonmoeders spataders in die net te strakke steunkousen; en de jeuk die we kennen van een muggenprik, daar waar je metgezel nooit geprikt wordt omdat die neefjes jou simpelweg niet zo mogen.
Allemaal is het even irritant en hebben gemeen (een erg toepasselijk woord in deze) om ergens anders op te duiken, zodra je de voorgaande bron hebt weten te overmeesteren met je nagels die je juist nu net had geknipt. Het is een vorm van hysteria, de jeuk veroorzaak jezelf door aan die jeuk te denken en te vrezen dat het ergens anders op zal duiken. Het is zelfs mogelijk, zo heeft een episode van de aartsengel HOUSE mij geleerd, om uitslag, braakneigingen en andere verschijnselen van een ernstig ziektebeeld te doen laten ontstaan, puur door jezelf of anderen hiervoor angst voor in te boezemen. Ook 'the secret' bestendigd deze natuurwetenschappelijke reactie.

Als je thuiskomt en je wederhelft zit op de bank, vragend of je hem of haar even wilt krabben, dan zeg je: "Doe niet zo hysterisch, wat is er aan de hand". De kans is groot dat degene dan ergens mee zit of iets verbergt. Hier maak je dan vervolgens zonder aanvankelijk begrip te tonen, ruzie over, waarna, na een huilbui, de aap uit de wollen mouw komt en na de ruzie onstaat dan een vierde vorm van jeuk... en dat is het mooie er van. Zonder jeuk zou je nooit kunnen krabben...

heb je ook van die tantes, heb je zoet bloed, kun je er net niet bij, of ben je vrijgezel? Hier vind je een mooie stijlvolle ruggenkrabber van kokoshout. Genot!

 
Zen Enzo en de gehele inhoud van http://zen-enzo.blogspot.com wordt beschermd middels copyright. Niet in enige vorm mag er publicatie plaatsvinden zonder expliciete toestemming.