Itch is such a bitch

Ik kan er net niet bij. Hmmm... pfff... nee hè, net tussen mijn schouderbladen, dan maar even tegen de deurpost. hmmppff.. ahhh, iets beter. Maar wacht, nu jeukt het daar, verdorie, irritant zeg... jeuk!

Jeuk is er in veel verschillende vormen. We onderscheiden een kriebel van bijvoorbeeld die wollen trui, die je alleen draagt als je op bezoek gaat bij de tante die hem voor je gebreid heeft; een rillinkje omdat je iets engs of afschuwelijks gade slaat zoals het hijssen van je bejaarde schoonmoeders spataders in die net te strakke steunkousen; en de jeuk die we kennen van een muggenprik, daar waar je metgezel nooit geprikt wordt omdat die neefjes jou simpelweg niet zo mogen.
Allemaal is het even irritant en hebben gemeen (een erg toepasselijk woord in deze) om ergens anders op te duiken, zodra je de voorgaande bron hebt weten te overmeesteren met je nagels die je juist nu net had geknipt. Het is een vorm van hysteria, de jeuk veroorzaak jezelf door aan die jeuk te denken en te vrezen dat het ergens anders op zal duiken. Het is zelfs mogelijk, zo heeft een episode van de aartsengel HOUSE mij geleerd, om uitslag, braakneigingen en andere verschijnselen van een ernstig ziektebeeld te doen laten ontstaan, puur door jezelf of anderen hiervoor angst voor in te boezemen. Ook 'the secret' bestendigd deze natuurwetenschappelijke reactie.

Als je thuiskomt en je wederhelft zit op de bank, vragend of je hem of haar even wilt krabben, dan zeg je: "Doe niet zo hysterisch, wat is er aan de hand". De kans is groot dat degene dan ergens mee zit of iets verbergt. Hier maak je dan vervolgens zonder aanvankelijk begrip te tonen, ruzie over, waarna, na een huilbui, de aap uit de wollen mouw komt en na de ruzie onstaat dan een vierde vorm van jeuk... en dat is het mooie er van. Zonder jeuk zou je nooit kunnen krabben...

heb je ook van die tantes, heb je zoet bloed, kun je er net niet bij, of ben je vrijgezel? Hier vind je een mooie stijlvolle ruggenkrabber van kokoshout. Genot!