Nou Moe...

Soms heb je van die momenten dat voor heel eventjes alles heel helder lijkt. Een openbaring, kijken wordt zien, horen wordt luisteren, je bent. Zo ook ik, afgelopen week overkwam het me:

Onze gedachten zijn altijd vervuld met gedachten, gedachten aangaande behoeften, wensen, dromen, geliefden en naasten, problemen of over de dingen die je nog te doen staan. Mindfullness is van alledag. Het belet onze vrijheid open te staan voor al het nieuwe, het andere en het overige... Toch zijn er momenten dat je haast in verlichting lijkt te geraken. Je bent eindelijk eens goed uitgerust, hebt een financiële meevaller, je hele gezin is gezond, zelfs de spiegel was bijzonder aardig voor je vanmorgen en de kat haart eens niet uit. Het is vandaag eens niet te warm en niet te koud, een lach van je spelende kinderen overwelmt je tot je blik wordt afgeleid door de streling van je liefhebbende wederhelft die je van achteren passeert met een ijskoude alcoholische versnapering. Dat mag, want je bent vrij... en morgen ook. Ja, eventjes lijkt het ideaal en je laat die onophoudelijke gedachtenstroom onbewust los. Dit zijn de momenten die je koestert, die er voor zorgen dat je jezelf toe staat te lijden dit leven in aardse bestaan en waarin je voelt dat het goed is, dat je begrijpt.. gewoon begrijpt. Je gaat op in het moment en begrijpt waarom... waarom doet er namelijk niet toe... er is alleen nu... bewust... besef... beleving... zijn

In deze volledige vervoering, in een momentopname van 'zijn', is het waar ik 'wordt'. Timemanagement maak ik mij eigen en de volgende dag besluit ik in al mijn liefde, dat gebaar timide tentoon te spreiden aan mijn wederhelft. Ik haal bij de supermarkt wat barbequevlees, voornamelijk spiesjes per twee verpakt. Alles zet ik klaar, het is 30 graden, hartje zomer en de rosé staat koud in de ijs. Voor de kleine een hapje en het campingbedje klaar. Een voetenbad is de kers op het slagroom en ja, dit is het waard, het voelt goed, fijn, benieuwd hoe het wordt ontvangen...
Bij thuiskomst verschijnt een glimlach, blijdschap, ik voel de liefde en waardering zal mijn hart doen overstromen. Ik groei en lach terug...

"en?", vraag ik haar zacht, terwijl ik haar teder kus op haar rechterwang.

"Ben je vreemdgegaan?"

Deze vraag heb ik, zonder leugen, zeker vijftien keer moeten aanhoren in de daaropvolgende anderhalve week...

Nou Moe... mijn gedachten stromen vol...waarom?